ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Ο ΞΕΦΡΕΝΟΣ ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ και ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ?

(foto KEΦΑΛΑΡΙ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ)

ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Ο ΞΕΦΡΕΝΟΣ ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ και ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ?
(cpt. )
1 Μετά τη παγκοσμιοποίηση, έπρεπε να γίνει μεγέθυνση της οικονομίας στην Ελλάδα, με τη δημιουργία πλούτου-εισοδήματος, η οποία τα τελευταία χρόνια (2004-08) ευρίσκεται στο επίκεντρο της κυβέρνησης.
Μειώθηκε η φορολογία του κεφαλαίου των επιχειρήσεων και σαν επόμενο βήμα αυξήθηκε η φορολογία των εργαζομένων με τους έμμεσους φόρους.
Με την αφορμή του υπάρχοντος εδώ και 30 χρόνια σπάταλου κράτους, δόθηκαν σχεδόν τα πάντα στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Δόθηκε μεγάλη προτεραιότητα στην οικονομία της αγοράς. Δεν έγινε ποτέ ουσιαστικός έλεγχος της αγοράς. Δεν την ήθελαν στην Ελλάδα. Η τελευταία αφέθηκε ασύδοτα ελεύθερη να προχωρήσει ακυβέρνητη.
Δεν υπήρξε κανένας μηχανισμός ελέγχου αυτής. Ως γνωστό η αγορά από μόνη της, δυστυχώς δεν διαθέτει αυτοέλεγχο.
Ετσι μεγάλωσε μέν το ΑΕΠ,αλλά παρουσιάστηκε το φαινόμενο της μη αύξησης του εισοδήματος των εργαζομένων και εκ τούτου δεν φαινόταν στην αρχή αντίστοιχη αύξηση της κατανάλωσης.
Στη συνέχεια με τη διαφήμιση στη τηλεόραση-εφημερίδες (ΜΜΕ), παρότρυναν τους πάντες να δανεισθούν για… νέο σπίτι, νέο αυτοκίνητο, βάρκα, δεύτερο-τρίτο αυτοκίνητο, εορτοδάνεια κλπ.
Αρχισε έτσι η κατανάλωση με άμεσο αποτέλεσμα το ξέφρενο και αλόγιστο δανεισμό όλων των κοινωνικών στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας.
Υστερία κατανάλωσης τόσο των παλαιών – με μνήμες πριν από τη μεταπολίτευση,όσο και των νεώτερων Ελλήνων. Οι μοναδικοί που αποταμίευαν στην Ελλάδα ήταν οι νοικοκυραίοι Αλβανοί (που σώθηκαν από τις παληές δικές τους πυραμίδες).
Επόμενο ήταν τα μεσαία και χαμηλά στρώματα να στριμωχτούν κάποια στιγμή και να αδυνατίσουν να ανταπεξέλθουν στις δανειακές τους υποχρεώσεις απέναντι στις Τράπεζες. Ειχε πλέον επιτευχθεί ο Υπερδανεισμός των ελληνικών νοικοκυριών.(τις γορτές λέγαν τα κάλαντα στο μετρό άτομα 55-60 ετών).Μειώθηκε δραματικά το οικογενειακό εισόδημα .

Η υγεία-πρόνοια-ασφαλιστικό, μετά το χρηματιστήριο (‘99) και τα δομημένα ομόλογα (2006-07) ξέφυγε της κατάστασης, χάθηκαν τα κεφάλαια και οι αποταμιεύσεις και μαζί ο κόπος των Ελλήνων εργαζομένων.
Τα Ταμεία παρουσιάζουν τεράστιες οφειλές στα Νοσοκομεία-Φαρμακεία-γιατρούς.
Το σύστημα υγείας γενικά έχει καταρρεύσει.
Πολλοί είχαν ιδιωτικές ασφαλίσεις, αλλά με την εισαγόμενη οικονομική κρίση (2007-08) είδαμε ότι κατέρρευσαν ασφαλιστικοί κολοσσοί στην Αμερική-Ευρώπη. Χάθηκαν πλέον οι αποταμιεύσες μιάς ζωής. Υπάρχει κόσμος που φοβάται το χειρότερο και δεν ανανεώνει ασφαλιστικά συμβόλαια.
Τις αποταμιεύσεις των Ελλήνων τις εγγυήθηκε το Κράτος (μέχρι 100.000€ ανά φυσικό πρόσωπο).Με τις ασφάλειες δεν έγινε τίποτα. Που θα πάνε οι κόποι και οι αποταμιεύσες μιάς ζωής για τα γεράματα?
Μήπως κάτι άλλαξε οριστικά ?

Οσον αφορά την «αγορά εργασίας» φαίνεται πλέον σε όλους μας, η υπάρχουσα στρέβλωση. Το βροντοφώναξαν οι ΝΕΟΙ μας, στα τέλη του ’08, με αφορμή το άτυχο τέλος του μικρού Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Δεν είναι πλέον η κοινωνία των 700€, αλλά η κοινωνία των 400€ - εφόσον είναι τυχεροί και απασχολούνται εποχιακά κάπου.

Μη ξεχνάμε ότι είναι αδύνατο σήμερα να διαβλέψουμε τη διάρκεια και το μέγεθος της σημερινής κρίσης. Ισως είναι χειρότερη εκείνης του 1929-30.
Ο απλός πολίτης βρίσκεται σε αδιέξοδο, τον διακατέχει η ανασφάλεια και επιπροσθέτως τον καλούν να πληρώσει για κάτι που δεν έκανε σε τελική ανάλυση.
Πολλοί πολίτες πιθανώς δεν είχαν κάν τη δυνατότητα να «γευτούν την Υπερκατανάλωση» που πέρασε από μπροστά τους και έφυγε.
Τώρα υποχρεώνουν να πληρώσουν, όλους εκείνους που τα χρόνια αυτά, είχαν υποστεί στο πετσί τους την άνιση κατανομή των εισοδημάτων ! (Βασικά τους κρύβουν τη μεγαλύτερη Αλήθεια, την σε εξέλιξη κατάρρευση του Ασφαλιστικού μας συστήματος που έχει στεγνώσει, «δεν υπάρχουν χρήματα, δεν υπάρχει αποταμίευση», μας επτωχεύσανε ! ).


2. ΑΣΦΑΛΙΣΗ-ΠΡΟΝΟΙΑ-ΤΡΑΠΕΖΕΣ-FUNDS

Παλιά η ασφάλιση ήταν βασισμένη στην ανταπόδοση των κεφαλαίων με δεδομένες τις «εισφορές», τα τελευταία 12 χρόνια, περνά πλέον για πάντα στην ανταπόδοση σε μία νέα βάση «επενδυτικής απόδοσης του κεφαλαίου» των εισφορών.
Οι Τράπεζες και οι Χρηματιστικές εταιρίες αρχίζουν να γίνονται διαχειριστές των τεράστιων κεφαλαίων (των εισφορών των εργαζομένων) και ξεκινά πλέον ο τρελός αγώνας της εξασφάλισης μεγάλων αποδόσεων.
Τα ανεύθυνα στελέχη των Τραπεζών και Χρηματιστικών εταιριών -γνωρίζοντας τη πραγματικότητα – παρά ταύτα, προχωρούν χωρίς την ανάληψη των κινδύνων αυτών, δημιουργούν κρυφά για τη κατοχύρωσή τους τα «κρυφά αλεξίπτωτα», χωρίς να φέρουν πλέον ουδεμία ευθύνη των τακτικών τους και βασικά των συνεπειών αυτών (αντίθετα αρχίζει ένας αγώνας δρόμου των αποδόσεων με bonus παραγωγής αυτών των τεράστιων και τρελών αποδόσεων των κεφαλαίων, οι οποίες τρέχουν με ρυθμό της τάξεως του 20 % έως και 25%).
Ολοι γνωρίζουν ότι τα κέρδη αυτής της τάξεως είναι τεράστια σε σχέση με τα πραγματικά μεγέθη της οικονομίας.Σε αυτό πλέον τον αγώνα των αποδόσεων ποιος ενδιαφέρεται για τη «πραγματική οικονομία» ?
Ετσι άρχισε παγκόσμια η αποδέσμευση από τη πραγματικά μεγέθη της οικονομίας.
Εδώ αρχίζει να χάνεται πλέον ο έλεγχος, να χάνεται το μέγεθος κάθε επιχείρησης σε όλο τον κόσμο. Οι αναλυτές (!) πλέον θεωρούν ότι ξέρουν τα πάντα σε ολόκληρο τον κόσμο, χωρίς κάν να γνωρίζουν το πραγματικό μέγεθος της κάθε επιχείρησης, ούτε κάν που βρίσκεται γεωγραφικά αυτή. Ολα μεταφράζονται σε αγώνα «τρελών αποδόσεων».
Τα παραπάνω επιδρούν άμεσα στη λειτουργία της Κοινωνίας και της Οικονομίας.
Δημιουργείται δηλαδή μία τεράστια χρηματιστική «φούσκα».

Ανακάτεψαν τις παλαιές γνωστές και εξασφαλισμένες - αξιοπρεπείς τοποθετήσεις με νέες επισφαλείς, ώστε να ελαφρύνουν (μετριάσουν) κάπως τον υπαρκτό κίνδυνο της φούσκας. Σήμερα δεν μπορεί κανένας να υπολογίσει με ακρίβεια το μέρος του φάλσου χρέους. Μιλάμε για τεράστιο, αλλά και άγνωστο σήμερα ΧΡΕΟΣ !
Εχουν κρυφτεί πολύ καλά οι «επισφάλειες» και τελικά κανένας δεν γνωρίζει τίποτα, δεν ευθύνεται για τίποτα, δεν γνωρίζει το πραγματικό βάθος και τη διάρκεια της σημερινής κρίσης. Ως συνήθως-σε αυτές τις περιπτώσεις-οι περιβόητοι «ευφάνταστοι αναλυτές» -παπαγαλάκια-αμέσως εξαφανίσθηκαν από προσώπου γής , μαζί με την αποτυχία τους!

3. ΕΠΙΓΕΙΑ και όχι ΕΠΟΥΡΑΝΙΑ Οικονομία.
Σαν να μην έφθαναν τα παραπάνω, είχαμε τις επιβεβαιώσεις της μόνιμης προσπάθειας για αιώνια επιβίωση της Εκκλησίας στη πραγματική Επίγεια (και όχι επουράνια) οικονομία, παρακολουθώντας τα ούκ ολίγα κατωρθώματα των διαφόρων φορέων αυτής, που είδαν το φώς της δημοσιότητας.
Παντελεήμονας (ο μόνος στη φυλακή, με τα 2 δις για τα γεράματα - βλέπετε δεν εμπιστεύθηκε τις Ασφαλιστικές εταιρίες), Εφραίμ, μονή Εμαούς, Αμβρόσιο Αιγιαλείας, Τομπλού Κρήτης και τόσα άλλα ιερατικά … Funds !

4. ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
(στα ίδια γνώριμα βήματα δανεισμού! Δεν φθάναν τα 250 δις που χρωστάγαμε)

Η Ελλάδα θα δανεισθεί φέτος , 53 δις (δηλαδή το 20% του ΑΕΠ) που θα χρειασθούν για α) 40 δις για το έλλειμμα του προυπολογισμού- ασφαλιστικά ταμεία,χρεολύσια και β) 13 δις για ομόλογα που θα εκδόσει το Δημόσιο για το σχέδιο ενίσχυσης των Τραπεζών.
Η κρίση έχει δημιουργήσει παράπλευρα προβλήματα και στις δαπάνες για τους τόκους.
Οι υπάρχοντες ακόμη επενδυτές σήμερα ψάχνουν πλέον για «σιγουριά» και όχι για «αποδόσεις». Ξέχασαν ίσως ότι άλλαξε ριζικά πλέον το παιχνίδι και οι όροι της οικονομίας.Μία «νέα οικονομία γεννιέται».


5. ΠΩΣ ΞΗΜΕΡΩΣΕ ΤΟ ’09 ? (περαιτέρω επιδείνωση…)

Αμεση συνέπεια της οικονομικής κρίσης είναι η έντονη μείωση της ρευστότητας, το μεγάλο έλλειμμα στο ισοζύγιο συναλλαγών, μείωση της αξίας των εμπορευμάτων, μείωση των Δημόσιων δαπανών, μείωση της κατανάλωσης, μείωση της ανταγωνιστικότητας, το υψηλό Δημόσιο χρέος (250δις), η αύξηση της ανεργίας, η αύξηση της παραοικονομίας, προβλήματα στα Ασφαλιστικά ταμεία κλπ.
Οσοι έχουν σήμερα ρευστό, δεν τα δανείζουν, για ευνόητους λόγους έλλειψης εμπιστοσύνης και ανταγωνιστικότητας.Γιατί το ρόλο του δανειστή πρέπει να αναλάβει το Κράτος? Οταν δανείζεις κάποια επιχείρηση ζητάς πάντα εγγυήσεις.
Τι εγγυήσεις μπορούν να δώσουν ιστορικά σήμερα τα golden boys και γενικά το Τραπεζικό σύστημα? Μήπως ξαναγυρίζουμε σε ένα νέο είδος Κρατικισμού?
Πώε είναι δυνατόν όταν όλοι γνωρίζουν ότι όποιος δανείζει, δανείζει με όρους τοκογλύφου?
Πώς είναι δυνατόν η κρίση να κτυπά χώρες πολλών εκατομμυρίων κατοίκων (Αμερική, Αγγλία, Γερμανία) και συγχρόνως μία πολύ μικρή χώρα, μεγέθους όπως η Ισλανδία? (Η Ισλανδία έχει 320.000 κατοίκους, παρουσίαζε υψηλή ανάπτυξη, υψηλό μορφωτικό επίπεδο, δεν έχει κάν την ανάγκη στρατού, και δεν παρουσιάζει εγκληματικότητα).
Πώς είναι δυνατό τόσο οι μεγάλες χώρες όσο και οι μικρές να έχουν προσβληθεί από την ίδια παγκοσμιοποιημένη επίθεση του καπιταλισμού στον ίδιο βαθμό?

Ποιος θα κερδίσει τελικά από αυτή τη παγκοσμιοποιημένη και ανοιχτή οικονομία? Ποια κυβέρνηση θα δώσει μία εύλογη απάντηση σε όλα αυτά τα προβλήματα?

Δεν χρωστά κανείς καμμία απάντηση στο συνταξιούχο, στο φτωχό γείτονα, στο μικρομεσσαίο, στο φοιτητή, στον εργαζόμενο και μελλοντικά υποαπασχολούμενο ή άνεργο?
Κανένας δεν γνωρίζει το μέγεθος και τη διάρκεια της οικονομικής αυτής κρίσης.
Ολοι πιθανολογούν σε όλα και στο τίποτα.
Μή τρέφουμε αυταπάτες, θα ξαναμοιρασθεί η πίτα σε πολύ λιγότερους από παλαιότερα. Πάμε για τη 3η παγκοσμιοποίηση με ξαναμοίρασμα της πίτας και των ευκαιριών.
Ανακατανέμονται οι χαμένοι με τους κερδισμένους.

Τελειώνοντας το μόνο που μου απομένει να σας ευχηθώ , εφόσον τέλειωσαν τα ψέμματα και είμαστε πλέον στη «πραγματική οικονομία», είναι

ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ ΥΓΕΙΑ – ΓΕΛΙΟ - ΧΑΡΑ ΤΟ 2009 !
(ας προσπαθήσουμε να ζήσουμε με τα λίγα,όπως οι γονείς μας,μετά το παγκόσμιο πόλεμο).

(άρθρο που έχω αναρτήσει και στο http://attanasio.capitalblogs.gr)
(ΝΑΣOΣ)